De oudste sporen van bewoning in de directe omgeving van Vianen zijn niet te vinden in de stad zelf, maar even daarbuiten in het huidige buurtschap Helsdingen. Eeuwenlang was Vianen een ‘woestiene’: een onherbergzaam veenmoeras dat ongeschikt is voor bewoning. Het hoger gelegen Helsdingen was echter wel geschikt. Archeologische sporen wijzen erop dat op deze plaats al in de 9e of 10e eeuw boerderijen stonden.
Als de bisschop van Utrecht het gebied tussen de Lek en de Linge in de 11e e…
De oudste sporen van bewoning in de directe omgeving van Vianen zijn niet te vinden in de stad zelf, maar even daarbuiten in het huidige buurtschap Helsdingen. Eeuwenlang was Vianen een ‘woestiene’: een onherbergzaam veenmoeras dat ongeschikt is voor bewoning. Het hoger gelegen Helsdingen was echter wel geschikt. Archeologische sporen wijzen erop dat op deze plaats al in de 9e of 10e eeuw boerderijen stonden.
Als de bisschop van Utrecht het gebied tussen de Lek en de Linge in de 11e eeuw vrijgeeft voor cultivering, starten de ontginningen vanuit Helsdingen. Geschreven bronnen uit de 14e eeuw verwijzen naar een boerderij te Gelsdingen die werd beheerd door monniken van de St Laurentiusabdij in Oostbroek, Utrecht. Deze monniken werkten niet alleen op de boerderij maar organiseerden ook de ontginningen van het omliggende land. Waarschijnlijk was Helsdingen in deze tijd al een plaats van enige betekenis, aangezien het ‘dingen’ in de naam verwijst naar een vorm van rechtspraak.
Opmerkelijk genoeg is er sinds de middeleeuwen waarschijnlijk weinig veranderd in de opzet en de omvang van het buurtschap Helsdingen. Nog altijd is Helsdingen een goed voorbeeld van een gestrekt esdorp met een evenwijdig aan elkaar liggende Voor- en Achterweg die vorksgewijs op elkaar aansluiten. Aan deze wegen liggen verschillende boerderijen en een kapel.
Lees ook Cope ontginngen, Kapel Helsdingen, Grafmonument Jan Blanken en Stadskern Vianen.
